اشعار مشابه
مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۸۴
ای جان ز دل تو بر دل من راهست
وز جستن آن در دل من آگاه است
زیرا دل من چو آب صافی خوش است
آب صافی آینه‌دار ماه است
خاقانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۶
در ظاهر اگر دست نظر کوتاه است
دل را همه جا یاد تو خضر راه است
از روز و شبم وصل تو خاطر خواه است
خورشید گواه است و سحر آگاه است
رضی‌الدین آرتیمانی » رباعیات » رباعی شماره ۱۳
آن رند که در عالم دل آگاه است
از دامن او دست فلک کوتاه است
ای آنکه به دل تو را غم جانکاه است
از ما تا تو هزار فرسخ راه است
حکیم نزاری » رباعیات » شمارهٔ ۶۴
خودین چه کند چون نظرش کوتاه است
او حب و غریب و بر صراطش راه است
سر رشته مده ز دست تا گم نشوی
با حبل متین باش که ره بر چاه است
حزین لاهیجی » رباعیات » شمارهٔ ۹
هر چند که ما رهرو و دنیا راه است
در راه نشستن خطر آگاه است
زین شرم نشسته ام که پیرایهٔ تن
گر برخیزم به قامتم کوتاه است
اسیری لاهیجی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۵
آن نقد نبی که در ولایت شاهست
برچرخ هدایت آفتاب و ماه است
در خلق حسن حسین ثانی بجهان
میدان بیقین کامیر روح الله است
اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب الثانی: فی الشرعیّات و ما یتعلق بها » شمارهٔ ۲ - الشریعة
هر چند که عقل رهبر آگاه است
اندر ره شرع پای او کوتاه است
در بارگهی که شرع شاهنشاه است
رهبر که نه پیروی کند گمراه است
اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب الثانی: فی الشرعیّات و ما یتعلق بها » شمارهٔ ۱۰ - الشریعة
هر کاو زحقیقت وجود آگاه است
با او سخن دراز بس کوتاه است
در عالم امر شرع شاهنشاه است
وین جمله برون زپردهٔ این راه است
قطران تبریزی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۵
یک نیمه جهان سر او باغ شاه است
یک نیم دگر سر او لشگر گاه است
لگشر که بزیر خیمه و خرگاه است
خرگاه پر از شیر و پلنگ و ماه است
فضولی » دیوان اشعار فارسی » رباعیات » شمارهٔ ۱۷
ای دل اگرت هوای این درگاه است
بگذر ز وجود خود که سد راه است
نفی خود و اثبات خدا باید کرد
این معنی لا اله الاالله است
نسیمی » دیوان اشعار فارسی » رباعیات » شمارهٔ ۱۸
الله ز حال بندگان آگاه است
پیغمبر مات رهنمای راه است
بیزارم از آن دین که در او منسوخ است
دین دین محمد رسول الله است
آذر بیگدلی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۰
امشب که مرا بر آستانت راه است
از درد دلم، دلت کجا آگاه است؟!
گیرم که دهی رخصت حرفم، چکنم!
کافسانه ی من دراز و شب کوتاه است!
نشاط اصفهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۷
گر با تو بود کس همه عالم راه است
ور بی تو رود جهان سراسر چاه است
با خاک سرو چاک گریبان پیوست
آن دست که از دامن تو کوتاه است
واعظ قزوینی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۴
ز آن موی میان، فکر مرا جانکاه است
زآن زلف رسا، دست سخن کوتاه است
خوش با دل زار عاشقان پیچیده است
آن زلف مگر ز دودمان آه است؟!
