یک نیمه جهان سراو باغ شاه است

یک نیم دگر سراو لشکرگاه است

لشکر که بزیر خیمه و خرگاه است

خرگاه پر از شیر و پلنگ و ماه است

در ظاهر اگر دست نظر کوتاه است

دل را همه جا یاد تو خضر راه است

از روز و شبم وصل تو خاطر خواه است

خورشید گواه است و سحر آگاه است

هر چند که عقل رهبر آگاه است

اندر ره شرع پای او کوتاه است

در بارگهی که شرع شاهنشاه است

رهبر که نه پیروی کند گمراه است

هر کاو زحقیقت وجود آگاه است

با او سخن دراز بس کوتاه است

در عالم امر شرع شاهنشاه است

وین جمله برون زپردهٔ این راه است

تا دل ز بدو نیک جهان آگاه است

دستش ز بد و نیک جهان کوتاه است

زین پیش دلی بود و هزار اندیشه

اکنون همه «لااله‌الاالله» است

ای جان ز دل تو بر دل من راهست

وز جستن آن در دل من آگاه است

زیرا دل من چو آب صافیّ خوش است

آب صافی آینه‌دار ماه است

خودین چه کند چون نظرش کوتاه است

او حب و غریب و بر صراطش راه است

سر رشته مده ز دست تا گم نشوی

با حبل متین باش که ره بر چاه است

الله ز حال بندگان آگاه است

پیغمبر مات رهنمای راه است

بیزارم از آن دین که در او منسوخ است

دین دین محمد رسول الله است

آن نقد نبی که در ولایت شاهست

برچرخ هدایت آفتاب و ماه است

در خلق حسن حسین ثانی بجهان

میدان بیقین کامیر روح الله است

ای دل اگرت هوای این درگاه است

بگذر ز وجود خود که سد راه است

نفی خود و اثبات خدا باید کرد

این معنی لا اله الاالله است

آن رند که در عالم دل آگاه است

از دامن او دست فلک کوتاه است

ای آنکه به دل تو را غم جانکاه است

از ما تا تو هزار فرسخ راه است

ز آن موی میان، فکر مرا جانکاه است

زآن زلف رسا، دست سخن کوتاه است

خوش با دل زار عاشقان پیچیده است

آن زلف مگر ز دودمان آه است؟!

هر چند که ما رهرو و دنیا راه است

در راه نشستن خطر آگاه است

زین شرم نشسته ام که پیرایهٔ تن

گر برخیزم به قامتم کوتاه است

امشب که مرا بر آستانت راه است

از درد دلم، دلت کجا آگاه است؟!

گیرم که دهی رخصت حرفم، چکنم!

کافسانه ی من دراز و شب کوتاه است!

گر با تو بود کس همه عالم راه است

ور بی تو رود جهان سراسر چاه است

با خاک سرو چاک گریبان پیوست

آن دست که از دامن تو کوتاه است

آن را که همیشه لطف حق همراه است

شاهش چو گدای است و گداچون شاه است

از صورت خلق معنی حق بیند

آری آدم به صورت اللّه است

آن کس که ز اسرار ازل آگاه است

غایب ز خود است و حاضر درگاه است

در هرچه نظر کند خدا را بیند

این معنی لا إلهَ إلّا اللّه است

گر با تو بود کس همه عالم راهست

ور بی تو رود جهان سراسر چاه است

با خاک سر و چاک گریبان پیوست

آن دست که از دامن تو کوتاه است

هر یوسف کوست با خود اندر چاه است

هر گرگ که بی خود است بر درگاه است

آن کو همه را دیده یکی گمراه است

آن کس که یکی را همه دید آگاه است