از درد نشان مده که در جان تو نیست

بگذر ز ولایتی که آن زان تو نیست

از بی‌خردی بود که با جوهریان

لاف از گهری زنی که در کان تو نیست

سر نیست که در قبضه فرمان تو نیست

دل نیست که در طاعت و پیمان تو نیست

از پرورش جود به عهد تو نماند

یک نفس که پروده احسان تو نیست

گر دور فلک تابع فرمان تو نیست

جز صبر درینواقعه درمان تو نیست

گر ملک جهان از تو ستاند دشمن

غمگین مشو ایدوست که آن آن تو نیست

دل نیست که در زلف پریشان تو نیست

جان نیست که سرگشته هجران تو نیست

گویی که دلت زان منست آن تو نیست

جان آن منست گوئیا جان تو نیست

چشمی بجهان نیست که حیران تو نیست

خورشید فلک چون مه تابان تو نیست

سر چشمه آب خضر ای غنچه دهن

چون لعل حیات بخش خندان تو نیست

سر نیست که خم ز بار احسان تو نیست

یا گوی صفت در خم چو گان تو نیست

جز دست فنا که تا ابد کوته باد

دستی نه که امروز بدامان تو نیست

این قطب وجود جسم بیجان تو نیست

این دائره بی نقطه سلطان تو نیست

این باد و بساط بی سلیمان تو نیست

آن نیست که در قبضه فرمان تو نیست