سردار که بی نظام و سرهنگ و جدال

در بست بهم سپه وران را دم ویال

با آن همه یال بندیش رم کرده است

زان توپ نگاه و تیپ زلف و خط و خال

شب چیست سویدای دل اهل کمال

سرمایه ده حسن به زلف و خط و خال

معراجی نبی به شب از آن بود که نیست

وقتی شایسته تر ز شب بهر وصال

این رسم که بخشیده شاهی هر سال

آید به کفم ز جواجه تاشان به سؤال

ماناست بدان که هر چه افشاند ابر

از شاخ رسد به سبزه پای نهال

اسرار حقیقت نشود حل به سؤال

نی نیز به در یافتن حشمت و مال

تا دیده و دل خون نکنی پنجه سال

هرگز ندهند راهت از قال به حال

بر یاد لبت باده حلال است حلال

می نیست، تجلّیِ جلال است جلال

جز طلعتِ زیبای تو ای مایهٔ حال

هر چیز که دیدیم خیال است خیال

در دولت و محنت جهان هست زوال

دُرّ صاف تو گر دُرد در افکنده منال

خوش باش و زمان به کام یاران گذران

زیرا که نماند این جهان بر یک حال

محجوب تنم ز بارغم شد چو هلال

یک روز دلم نگشت فارغ ز ملال

روزی و شبی بود مرا عمر و دریغ

بگذشت شبم به خواب و روزم به خیال

عشقی به کمال و دل ربایی به جمال

دل پر سخن و زبان ز گفتن شده لال

زین نادره‌تر کجا بود هرگز حال

من تشنه و پیش من روان آب زلال

اسرار حقیقت نشود حل به سؤال

نی نیز به در یافتن حشمت و مال

تا دیده و دل خون نکنی پنجه سال

هرگز ندهند راهت از قال به حال

جز طلعتِ زیبای تو ای مایهٔ حال

هر چیز که دیدیم خیال است خیال

بر گوشه طره تو آن دانه خال

افتاده بچین نافه ای از ناف غزال

یکدانه و صد هزار دامش در پی

یک خوشه، هزار خوشه چین از دنبال

گر چرخ دهد بال و پرت هیچ مبال

ور بشکند او بال و پرت هیچ منال

هان تا نخوری فریب این زال مپر

کاکنده بچه هزار چون رستم زال