گنجور

 
رضاقلی خان هدایت

اسمش شمس الدین عبداللّه. از علوم عقلی و نقلی آگاه بود. خواجه شمس الدین محمد حافظ شیرازی و شیخ علی کلا و قوام الدین ابواسحق از تلامذهٔ او، و در خدمتش اکتساب علوم نموده‌اند. سلطان محمد مظفر به وی ارادت داشته. غرض، از اکابر فضلا و حکماست. وفاتش در سنهٔ ۷۷۲ اتفاق افتاد. این رباعی تبرّکاً از او نوشته می‌شود:

در دولت و محنت جهان هست زوال

دُرّ صاف تو گر دُرد در افکنده منال

خوش باش و زمان به کام یاران گذران

زیرا که نماند این جهان بر یک حال

 
نسک‌بان: جستجو در متن سی‌هزار کتاب فارسی
sunny dark_mode