نقاش اگر ز موی پرگار کند

نقش دهن تنگ تو دشوار کند

آن تنگی و نازکی که دارد دهنت

ترسم که نفس لب تو افگار کند

آن کس که مرا به صدق اقرار کند

چون لعبتگان مرا به بازار کند

بیزارم از آن کار و نیم بازاری

من بندهٔ آن کسم که انکار کند

گر خواب ترا خواجه گرفتار کند

من نگذارم کسیت بیدار کند

عشقت چو درخت سیب میافشاند

تا خواب ترا چو برگ طیار کند

هر شب که مرا درد تو بیدار کند

بر عهد بدت زمانه اقرار کند

روزی دو سه در کشتن من سعی مکن

بگذار که خود فراقت این کار کند

چون عشق به کام مشتری کار کند

وز جنس غم آرایش بازار کند

یک جو به هزار جان فروشد از غم

تا زاری ای از پی ات خریدار کند

آتش چو گذر بدشت پر خار کند

با سبزه تر لطف خود اظهار کند

یارب مپسند کآتش دوزخ تو

با تردامن کمتر ازین کار کند

هرکس که سخن ز قدر و مقدار کند

کی حالت خود تواند اظهار کند

خواهی هنرت عیان شود، پستی جو

شمشیر فرود آید و کار کند

هر جلوه که آن نرگس عیار کند

خوبان طراز را دل افگار کند

گر چشم فسونگر نبود بر سر کار

جادوی که در بابلیان کار کند؟