دوران بقا چو باد صحرا بگذشت

تلخی و خوشی و زشت و زیبا بگذشت

پنداشت ستمگر که جفا بر ما کرد

در گردن او بماند و بر ما بگذشت

آهم ز فراز آسمٰانها بگذشت

اشکم ز محیط هفت دریا بگذشت

گفتی که به کار سازیت برخیزم

بنشین بنشین که کار از اینها بگذشت

زآنچه از ستمت بجان بیتاب گذشت

از چاره مرا کار بهر باب گذشت

رفت آنکه رسیده بود سیلم بکمر

اکنون چکنم که از سرم آب گذشت

بسمل همه عمرم به تمنا بگذشت

در بوک و مگر امشب و فردا بگذشت

چون حاصل دنیا نبود غیر از غم

خرم دل آن کس که ز دنیا بگذشت

بسمل همه عمرم به تمنا بگذشت

در بوک و مگر امشب و فردا بگذشت