وصف تو چو سرکشان بکردند

از هر هنرت یکی شمردند

صد یک ز تو چون همه نبودند

امروز همه ز تو بدردند

جان بازانی که شیر گیرند

[...]

در منزل مهر پی فشردند

وآن نُزل که بود پیش بردند

بس گندم کان ذخیره کردند

زان جو که زدند جو نخوردند

بینید که آن سگان چه کردند

اندام ورا چگونه خوردند

ایشان به نواله‌ای که خوردند

با من لب خود به مُهر کردند

با یکدگر اتفاق کردند

سوگند بر اتفاق خوردند

گرمیش به آب گرم بردند

چرک از تن و مو ز سر ستردند

مردان که ره خدا سپردند

در عالم زندگی بمردند

ای چشمهٔ زندگی که مردند

آن تشنه لبان که از تو خوردند