از خویش بجه ز بند هستی

خود را به مبین و بس که رستی

از راه وفا و حق پرستی

پرداخت بکار شه دو دستی

در راه وفا و حق پرستی

پرداخت بکارها دو دستی

عهدی به هزار وعده بستی

گر بستی عهد، چون شکستی

گفتم به نصیری ای ز مستی

از اوج گرفته جا به پستی

غالی به علی شدی و غافل

از صانع کارگاه هستی

چون شد که ز مغز تو برون رفت

[...]

بگذر ز غرور و خودپرستی

بنگر که چه می‌شوی چه هستی