من با توام آنچه مانده بر جای

کفشی است برون فتاده از پای

دردی‌کش عشق و درد پیمای

اندوه نشین و رنج فرسای

پرسید نشان و یافتش جای

افتاده برهنه فرق تا پای

مجنون ز حدیث آن نکو رای

از جای نشد ولی شد از جای

چندان بگریستی بر آن جای

کز گریه در او فتادی از پای

تعلیم‌گر تو شد که اینجای

آتشکده‌ایست دود پیمای

بر تارک قدر خویش نه پای

تا بر سر آسمان کنی جای

چندان که ددان بدند بر جای

ننهاد در آن حرم کسی پای

بر عهد کس اعتماد منمای

تا در دل خود نیابی‌اش جای