گر عرض دهد سپهر اعلی

فضل فضلا و فضل افضل

از هر ملکی به جای تسبیح

آواز آید که افضل افضل

شادم به غم تو گرچه شادی

در مذهب عاشقان حرام است

ما و می و زاهدان و تقوی

تا یار سرِ کدام دارد

آن کس که به زرقوی است رایش

زر بنده شمر نه زر خدایش

زر چیست جز آتشی فسرده

خاکی بیمار بلکه مرده

لعل ارچه شراره‌ایست خوش رنگ

[...]

گو از سر هر دو کون برخیزد

هر کس که میان ما نشیند

چون در همه جا بجز تو کس نیست

در صومعه کس چرا نشیند

در عشق بسی سؤال باشد

کو را نبود جواب هرگز

این عرصه که گفت خوش جهانی است

خاکش بر سر که خاکدانی است

عاقل به خدا اگر گزیند

گردی که فراز او دخانی است

در لاله نگر به چشم عبرت

[...]

جز راست مگوی گاه و بیگاه

تا حاجت نایدت به سوگند