منگر به حدیث خرقه‌پوشان

آن سخت‌دلانِ سست‌کوشان

آویخته سُبحه‌شان به گردن

همچون جرس از درازگوشان

از دور چو کُشتگان ببینی

[...]

ای اقچه گرد روی کانی

ای بی تو حرام زندگانی

ای راحت جان و قوت دل

ای مایهٔ عیش و کامرانی

تا کی باشد عبید بی تو

[...]

آن کس که ز شهر آشنایی است

داند که متاع ما کجایی است

بزرگی بایدت دل در سخا بند

سر کیسه به برگ گندنا بند