دریای رحمت حق آثار لطف باری

چون سوی حر نظر کرد با اشک‌های جاری

سر او فکنده در پیش از فرط شرمساری

بگشود باب احسان بر روی وی ز یاری

بیمار و حلقۀ غل وانگه شتر سواری

بی محمل و عماری

از شاهزاده اکبر ای باد نوبهاری

گویا پیام داری

کز بوی مشک و عنبر هر خطه شد تتاری

هر عرصه لاله زاری

کز روی نی سر او دارد ز خون نگاری

از زخمهای کاری

هرگز مباد شاداب سروی ز جویباری

در هیچ روزگاری

یاقوت روح پرور از درّ آبداری

سر زد ز هر کناری

آئینۀ جهان بین گوئی گزیده آری

آئین خاکساری

چون خشک کامی او زد یک جهان شراری

در هر سخن گذاری

وز گلشن فتوت افتاد گلعذاری

از باد شعله باری

کز بانوان برآمد فریاد بی قراری

آشوب سوگواری

وز جویبار رحمت موج سرشک جاری

چون سیل کوهساری

چون قمری از غم او عمری به سوگواری

نالان چون مرغ زاری

گردون بسی بگردید تا شد چه شام تاری

صبح امیدواری

آخر بریده دیدم ناورده هیچ باری

جز زهر ناگواری

با غصۀ تو مشکل یک روز پایداری

یا صبر و بردباری

گردون نمی دهد یاد خاتون داغداری

در زیر بند خواری

خوناب دیده ریزم چون ابر نوبهاری

تا وقت جانسپاری

لیکن تو شهسواری من از پیت به زاری

سرگشته چون غباری

وز بعد مهد عصمت ما را شترسواری

بی محمل و عماری