در کارخانهٔ عشق از کفر ناگزیر است

آتش که را بسوزد گر بولهب نباشد

کشتی شکستگانیم ای باد شرطه برخیز

شاید که باز بینیم دیدار آشنا را

در کوی نیکنامی ما را گذر ندادند

گر تو نمی‌پسندی تغییر ده قضا را

حافظ به خود نپوشید این خرقهٔ می آلود

[...]

آن شرحِ بی نهایت کز حسن دوست گفتند

حرفیست از هزاران کاندر عبارت آمد

عیبم بپوش زنهار ای خرقهٔ می آلود

کاین پیرِ پاک دامن بهر زیارت آمد

حلاج بر سرِدار این نکته خوش سراید

از شافعی مپرسید امثال این مسائل

با هیچ کس نشانی زان دلستان ندیدم

یا من خبر ندارم یا او نشان ندارد

هر شبنمی در این راه صد بحر بی کران است

دردا که این معما شرح و بیان ندارد

ای دل طریق رندی از محتسب بیاموز

[...]

فرصت شمار صحبت کز این دو روزه منزل

چون بگذریم دیگر نتوان به هم رسیدن

در مذهب طریقت خامی نشان کفر است

آری طریق رندی چالاکی است و چستی

تا علم و فضل بینی بی معرفت نشینی

یک نکته‌ات بگویم خود را مبین که رستی

بر آستانِ جانان از آسمان میندیش

[...]

با مدعی مگویید اسرار عشق و مستی

بگذار تا بمیرد در عینِ خودپرستی

عاشق شو ارنه روزی کار جهان سرآید

ناخوانده نقش مقصود در کارگاه هستی

بگشای تربتم را بعد ازوفات و بنگر

کز آتشِ درونم دود از کفن درآید

در خانقه نگنجد اسرار عشقبازی

جام میِ مغانه هم با مغان توان زد

بر حشمت سلیمان هر کس که شک نماید

بر عقل و دانش او خندند مرغ و ماهی

جایی که برقِ عصیان بر آدمِ صفی زد

ما را چگونه زیبد دعوی بی گناهی

رندان تشنه لب را آبی نمی‌دهدکس

گویی ولی شناسان رفتند ازین ولایت

در این شب سیاهم گم گشت راهِ مقصود

از گوشه‌‌ای برون آی ای کوکبِ هدایت

این راه را نهایت صورت نمی‌توان بست

[...]

از ما و خدمت ما کاری نیاید ای دوست

هم خود بنا نمودی هم خود تمام گردان

چون آسیات بینم ای چرخ آسیایی

خود سوده می‌نگردی ما را همی بسایی

بسیار گشت دورت تا مرد بی تفکر

گوید مگر قدیمی بی حد و منتهایی

هرگز قدیم باشد جنبده مکانی

[...]

من گنج لامکانم اندر مکان نگنجم

برتر ز جسم و جانم درجسم و جان نگنجم

وهم و خیال انسان رو سوی من ندارد

در وهم از آن نیابم در عقل از آن نگنجم