با چکمه حنین تواضع نموده گفت

(دوریم گر به تن ز حضورت مقصریم)

دستار نیز گفت که از طاقیه جدا

( هرگه که می‌شویم پراکنده‌خاطریم)

ای شاهد سمنبر والا شب زفاف

(از در در آمدی و من از خود به در شدم)

در انجمن ز شادی دستار و کفش نو

چندی به پای رفتم و چندی به سر شدم

پشمینه را فکنده و پوشیده‌ام کتان

[...]

ترجیح شعر اطعمه بر البسه نهند

مشتی حریص کسنه کاسه کجا برم

(از خرقه هیچ زحمت و علت کسی ندید)

(اکثر فسادها همه از لقمه بنگرم)

درهم کشم چوچین قباروی از ملال

کر خاصک آورد که کند پوشش تنم

ور صوف قبرسی دهدم قاقمش بزیر

(اول کسی که لاف محبت زند منم)

قاری برای جامه تو صوف روز حشر

مانند پشم شده شود کوه با شکوه

چون پنبه دانه گشت کفن متصل بخاک

بر مقتضای قاعده (کل شی حی)

آنرا که هست مشرب ارباب معرفت

سرچشمه وجود بگو هم زما طلب

آبی دگر دو تاره گر برکه گرفت

تا روی بازشست زسالوی قندهار

مردی که هیچ جامه ندارد باتفاق

بهتر زجامه که در و هیچ مرد نیست