حبر جهان فرید دبیر آنکه در جهان

ملک جهان به تیغ زبان شد مسلمش

قرصی است در دواتش و افعی است در بنانش

کلکی که زهر و مهره چو افعی است باهمش

آن قرص وافعی است که با زهر حادثات

[...]

مطرب که گرم باد دم از عشق هر دمش

گفت انکه را تو خوانی در ذات اقدمش

مطلق بود ز جوهر و اعراض و شبه و مثل

اشیاء ز جزو و کل همه غرقند در یمش

در ذات و در صفت نه مقید نه مطلق است

[...]

آمد بیادم از غم زهرا و ماتمش

آن محنت پیاپی و رنج دمادمش

آن دیده پر آبش و آن آه آتشین

آن قلب پر ز حسرت و آن حال درهمش

آن دست پر ز آبله وان شانه کبود

[...]