نالم ز چرخ اگر نه بر افغان خورم دریغ

گریم به دهر اگرنه به طوفان خورم دریغ

بر گل شکر نشاند و خون جگر دهد

بر سفره سپهر به مهمان خورم دریغ

صبحم که بر صبوح خودم خوانده روزگار

[...]

دایم به تلخ کامی یاران خورم دریغ

بر خوان دهر سفله به مهمان خورم دریغ

مشت استخوان به کام و گلوی هما کنند

ز انعام چرخ؟ بر لب و دندان خورم دریغ

لیلی حرم نشین سیه خانهٔ دل است

[...]

هنگام بوسه بر لب جانان خورم دریغ

در تشنگی به چشمه حیوان خورم دریغ

آن ساده روستایی شهر محبتم

کز پیچ و خم به زلف پریشان خورم دریغ

در رشکم از صلا و ملالم ز دورباش

[...]