هم سبزه سر زد از چمن و هم سمن ز شاخ

ساقی بساط باده به بستان ببر ز کاخ

فرصت مده زکف که دوا می نمیکند

این می درون شیشه و این گل فراز شاخ

جز با جمال دلبر و جز با مقال دوست

[...]

این گلستان ک بهره از آن می‌برد کلاخ

تو بلبلی برای چه گردی به سنگلاخ

در آن درا بدست فرا دامن فراخ

دستت نمی‌رسد که بچینی گلی ز شاخ