گنبد پیروزه‌گون پر ز مشاعل

چند بگشته است گرد این کرهٔ گل؟

علت جنبش چه بود از اول بودش؟

چیست درین قول اهل علم اوایل؟

کیست مر این قبه را محرک اول؟

[...]

لشکر پیری فگند و قافله ذل

ناگه بر ساعدین و گردن من غل

غلغل باشد به هر کجا سپه آید

وین سپه از من ببرد یکسر غلغل

شاد مبادا جهان هگرز که او کرد

[...]

همچو سلیمان که بیش بود ز داوود

بیشتر از زال بود رستم بن زال

گرگ بر اطراف این حظیره روانست

گرگ بود بر لب حظیره علی حال

هر که بجنباند این درخت کلان را

از بر او مرغکان زنند پر و بال

ایزد کرده‌ست وعده با ملک ما

کش برساند به هر مراد دل امسال

باز ندارد عنان و باز نماند

تا نزند در یمن سناجق اقبال

دست به می شاه را و دل به هژیران

دیده به روی نکو و گوش به قوال

عالم خاک کف دو پای تو کرده‌ست

عز و جل ایزد مهیمن متعال

ای ملک این ملک را تو دانی معنیش

ملک بگیر و سر خوارج بفتال

از دل گردان برآر زهره به پیکان

در سر مردم بکوب مغز، به کوپال

جمله برین رسم و این نهاد همی‌باش

قدر تو هر روز و روزگار تو چون فال

دهقان در بوستان همی سحر آمد

تا ببرد جانشان به ناخن و چنگال

بر سر گهواره‌شان به روی فتاده

مروحهٔ سبز در دو دست همهٔ سال

هر یکی از ساعدین مادر و بازو

خویشتن آویخته به اکحل و قیفال

دهقان روزی ز در درآید شبگیر

گوید: کان دختران گربز محتال

من نه مسلمانم و نه مرد جوانمرد

گر سرتان نگسلم زدوش به کوپال

حنجره و حلقشان ببرند ایشان

نادره باشد گلو بریدن اطفال!

در طمع آنکه کشته را بفروشند

اینت عجایب حدیث و اینت عجب حال

نه به قصاصش کنند خلق اشاره

نه به دیت پادشاه خواهد ازو مال