عجب سرّی‌ست مردان را درونِ سینه پوشیده

نه با کس گفته‌اند ایشان نه زایشان کس نیوشیده

کی از سر جوشِ رمزِ دیگ ایشان چاشنی یابد

کسی کو نیست در بود و نبودِ خویش جوشیده

کسی کز خود برون آید دگر از خویش ننماید

[...]

دهان غنچه‌اش با صد زبان اما خموشیده

ز پستان عنایت در طفولیت ندوشیده

صفی‌آسا هزار عاشق به یک گندم فروشیده

لب لعلش ز جام دلنوازی می ننوشیده

به تحصیل علوم آشنایی او نکوشیده

[...]