مخور تنها گرت خود آب جوی است

که تنهاخور چو دریا تلخ‌خوی است

زهی زیبا جمالی این چه روی است

زهی مشکین کمندی این چه موی است

ز عشق روی و موی تو به یکبار

همه کون مکان پر گفت و گوی است

از آن بر خاک کویت سر نهادم

[...]

کجا در نوبهاری لاله روی است

کجا در گلشنی زنجیر موی است

سپیدی کآبروی و نور روی است

سیه پوشیده باید چون به موی است

کسی کو چون منی را عیب جوی است

همی گوید که او بسیارگوی است