ستم کردم به خود کاین نفس بدخو را خورش دادم

ز بی عقلی، تمام عمر دشمن پرورش دادم

چو نی باید درین باغ فنا دایم کمربستن

کمر تا می گشایی، بایدت بار سفر بستن

به شاخ گل تواند بلبل ما آشیان بستن

اگر چون دسته گل، دست گلچین را توان بستن

برون رفتن چو تیر از خانه، می زیبد جوانان را

تلاش گوشه گیری کن، چو از پیری کمان باشی

در ایام بهار ای عندلیب از بخت می نالی

چه خواهی کرد اگر بی گل در ایام خزان باشی؟

کند در زیر خاکت عاقبت چرخ ستم پیشه

[...]