به دریای وصالش کشتی دل را رها کردم

غضب باد مخالف گشت در کام نهنگ آمد!

سر هر سطر حرف دال آوردم به نام او

مکرم اسم جانان بین که با این آب و رنگ آمد!

سبک رخت سفر بربست، از دنیا و چشمانش

به دنیا خیره بد کز این سفر کردن چه حاصل شد؟

ندانم آسمانا، بر تو زین واداشتن یک تن

به سختی زندگانی کردن و مردن چه حاصل شد؟

ترا زین جانور، جان دادن و بگرفتن ای دنیا

به غیر از مدتی، یک جانی آزردن چه حاصل شد؟

بگو باد هر «عشقی » آخر این ناکام را این سان

به دنیا بهر رنج آوردن و بردن چه حاصل شد؟!