مکن در جسم و جان منزل، که این دونست و آن والا

قدم زین هر دو بیرون نه، مه اینجا باش و مه آنجا

مکن در جسم و جان منزل که این دونست و آن والا

قدم زین هر دو بیرون نه نه اینجا باش و نه آنجا

مکن در جسم و جان منزل که این دونست و آن والا

قدم زین هر دو بیرون نه، نه اینجا باش و نه آنجا

بحکمتها قوی پر کن تو مر طاوس عرشی را

که تا زین دامگاه او را نشاط آشیان بینی‌

هر ان چیزی که شد پنهان نبیند دیده ما آن

بهر چیزی که شد پنهان بود یزدان ما بینا

کرا باشد بصر زین سان که هر یک ذره زین عالم

نگردد زو کم از وادی نپوشد زو شب یلدا

جهان را باز دیگر شد نشان و صورت و سیما

به عدل شاه نام آور، جهان عدل شد پیدا

سحرگه در جهان جان بعون مبدع اشیا

مسافت قطع می کردم زلا تا حضرت الا

موالید و طبایع را چنان از هم جد کردم

که بر سطحی مربع شد ز یک نقطه سه خط پیدا

جهانرا مرکزی دیدم محیطش دور پرگاری

[...]

بفالی سعد و روزی سعد صدر و صاحب دنیا

به پیروزی مصمم کرد عزم حضرت اعلا

سپهر داد، فخر الملک شمس دولت و ملت

که هست ایوان درگاهش پناه گنبد خضرا

ز استقبال انعامش همان ساعت چنان گردد

که پاشد بدره ی دینا رو بخشد رزمه ی دیبا

جهان را چون خرد باشد هوای امر او در سر

خرد را چون می اندازد نهیب نهی او در پا

زهی روی نکو خواهت سپهر ملک را اختر

زهی رای بد اندیشت دماغ عقل را سودا

توئی کز پرتو رأیت ببیند دیده اکمه

فروزان در نهاد سنگ آتش در شب یلدا

طبیعت را اگر گوئی که خاصیت بگرداند

معیشت را اگر خواهی که باشد عقل پا بر جا

سقنقوری کند کافور، و گردد زهر جان دارو

نه آرد بی هشی افیون نه هشیاری دهد صهبا

سپهرش گفت چشم دل بنور خواجه روشن کن

که از خورشید جز گرمی نبیند چشم نابینا

بلفظ عذب گوهر پاش و دستت رادکان پرور

بنوک کلک مشک افشان و رأی آفتاب آسا

خداوندا نمی گویم که یزدانی، معاذ الله

ولیکن فاش می گویم که بی مثلی و بی همتا

چنان در کنه اوصاف تو عاجز گشته ادراکم

که از بس دهشت و وحشت نیارم دم زدن یارا