چونسْیاً مَنسْیاً انگاشتی جز حق تعالی را

از آن رو ناس مرد عارف کامل شناس استی

به پیغمبرهمی گفتند مجنون شد علی مانا

که‌آن‌شه‌رانه‌خوردستی‌نه‌خواب و نه نعاس استی

عیان شد مستی جانش مگر جن کرده مس اورا

معاین شورش و سرش نه در ستر و لباس استی

علی را شو زمشتاقان که هر مشتاق جانی را

به مشتاقُ الیه خویش در معنی جناس استی

به دریای فناکن غرقه خود را زانکه زین دریا

اگر رستی هلاکی ور در آن غرق آمدی رستی

فریب زلف و سحرچشم وپندناصح جاهل

مراافتاده در عشقش بسی زین گونه مشکل‌ها

هوابادوهوس باران، طمع خاک و خطر خضرا

در این گلشن زهی نادان که بند دل گشایدپا

پی جایی که بسپاری چه داری باک از مردن

پی مالی که بگذاری چه آری دست بریغما

ترا بر گرد این خانه مثال از شمع و پروانه

ترا بر حرص این دانه قیاس از آب و استسقا

که بندد نقش تن ازگل پس ازتن برنگارد دل

ز دل جان آورد حاصل، زجان، جانان کندپیدا

زجود او وجود تو،به بود او نمود تو

هم او رب ودود تو، حکیم و قادر و بینا

جز او فانی وازفانی نیندیشد مگر نادان

هم اوباقی و از باقی نیاساید مگر دانا

به دل سلطان جانت بس مده دل بر رخ هر کس

مگر بر عارض لابنگری از دیدهٔ الا

وگربی دوست ننشینی چه درپیداچه درپنهان

خلاف دوست نگزینی چه در سرّا، چه در ضرّا

به سویش گرنظرداری چه دردیر و چه در مسجد

به کویش گر گذرآری چه با شیخ و چه با برنا

چوکالاایمن ازدزدان چه درمخزن چه درهامون

چو کشتی‌ایمن از طوفان چه بر ساحل چه بردریا

جمال خویش را تا جلوه داد آن شاهد یکتا

ز یک معنی هویدا شد هزاران صورت زیبا

چوجان‌درتن‌به‌صورت‌گشته‌معنی‌مخفی و پنهان

چوبو از گل زصورت گشته معنی ظاهر و پیدا

فروغ لم یزل در ماسوی شد ماسوی افروز

جمال بی جهت در شش جهت آمد جهت آرا

نزول اشیاءوحدت کرده سوی کثرت و زین رو

ز کثرت سوی وحدت می‌روند آشفته و شیدا