عجب باشد تن از جان آفریدن

ز گل خورشید تابان آفریدن

میان چشمه خورشید تابان

لبی چون آب حیوان آفریدن

بهشتی بر سر سرو خرامان

[...]

حدیث زلف و خال و چشم و ابرو

نگوید جز زبان عشق نیکو

به آب دیده غسلی ده نظر را

مگر بندند آب وصل در جو

که چشمی کاو هوا آلوده باشد

[...]

گلستانی و ما مستان بویی

چه باشد گر بیابم آرزویی

چو از روی تو محروم است چشمم

سحرگه با صبا بفرست بویی

میان ما چو پیوندی‌ست جانی

[...]

سعادت با سلامت یار بادت

نگه‌دار حوادث کردگارت

از آن مجلس به صورت گرچه دور است

مخوان دورش که جانش در حضور است

به آن هم مفتخر هم مبتهج شد

دلش با انس و راحت ممتزج شد

نه آن پیوند دارد با تو جانم

که آید وصف آن اندر بیانم