سرانجام آن طلب کان اصل بود است

که جمله از نمودخود نمود است

بنور تو همه عالم نموداست

که نورت در دمی دیگر فزود است

نمیدانست کو دانای بوداست

که با جمله یقین گفت و شنود است

مه و خور ذرّهٔ از بود بود است

ترا در جسم و دل اینجا نموداست

همه از کارگاه اینجا نموداست

خود اندر جمله در گفت و شنود است