برون شو یک زمان از پوست با خود

که تا فارغ شوی از نیک و از بد

که با من در نهان جانست واصف

منم از ذات جان پیوسته واحد

بدان نقاش و ایمن باش از خود

که باشی رسته تو از نیک و از بد

توئی جانا کنون منصور گم شد

از اول تا بآخر در فنا بد

چه خواهی کرد با این صورت خود

که او اینجا نماید نیک یابد

همه دنیا چو شور و فتنه آمد

حقیقت راهروزو کام بستد

تو شبلی این زمان بر صورت خود

بماندستی و بینی نیک یا بد

محمد دان که میگوید محمد

درون جان منصورم مؤید

در این اسرار هر کس ره نیابد

پیامم جز دل آگه نیاید

اگر از عاشقانی بگذر از خود

یکی بین در حقیقت نیک یا بد

بخواهد سوخت هر چیزی که باید

چو نبود هیچ سوی تو شتابد

چو یکسانست پیشم نیک یا بد

هر آنچیزی که کردم کردهام خود

از آن گفتم که فرع صورت خود

چو مردان دیدهام در راه جان بد

چو وصلم هر کسی کاینجا نخواهد

حقیقت زود در نزد من آمد

شریعت بهر این بنهاد احمد

که تا پیدا نماید نیک از بد

تمامت کودکان دانند احمد

حقیقت رهنمای نیک یا بد

در اینجا چون عدد در کار آمد

مراد جملگی دیدار آید

سزای خود دهم اینجای با خود

برم یکسانست اینجا نیک یابد

هر آن قدری که آنجا یافت احمد

که بُد در عشق محمود و مؤید

اگر از جام او نوشی چو احمد

شریعت را بدانی همچو ابجد