کف خاکست این دم در میانه

ز تو دیده وصال جاودانه

زهی وصل و زهی اصل یگانه

که خواهد بود ما را جاودانه

چنان رفتست نامم در زمانه

که خواهم ماند اکنون جاودانه

توئی امروز در معنی یگانه

دم منصور داری در زمانه

نمیبینم خودم اندر میانه

ترا میخواهم اینجا جاودانه

دوئی رفت و ترا او شد یگانه

ازاو داری حیات جاودانه

همه باتست و و تو اندر میانه

توئی آخر بقای جاودانه

همه با تست اندر این میانه

توئی آخر بقای جاودانه

همه واصل شده در کارِ خانه

برسته جمله از جور زمانه

تو هستی جوهر ذات یگانه

که خواهی بود جوهر جاودانه

مروت کن تو با اهل زمانه

که تا نامت بماند جاودانه