به زه کرده همه ساله کمان را

به تاریکی همی اندازد آن را

به درد و گریه دارم این و آن را

ندارم رنجه مر دست و زبان را

بگو یارب بیامرز این جوان را

که گفته‌ست این نگارین داستان را

چنین تأثیر کی بود آسمان را

چنین نو دولتی کی بد جهان را

چو تو گویی بگیرید آن فلان را

بلرزد هفت اندام آسمان را

بکشت آز و نیاز مردمان را

زر جودش دیت شد هر دوان را