مرا چه غم اگر آید عذابم

دمادم آید از جانان خطابم

اگرچه سوی او دمدم شتابم

درون پردهٔ او ره نیابم

بقا آن دانم اینجاگه بیابم

چو ذرّه سوی خورشیدم شتابم

اگر مرد رهی بنگر کتابم

کز این اسرارها من بی حجابم

ز خود به همدمی دیگر که یابم

که یک ساعت بنزد او شتابم

بجز تو در درون خود نیابم

از آن در اندرون خود شتابم

ببازی نیست اینجاگه کتابم

که همچون دیگران اندر حجابم

همه وصلست اینجاگه کتابم

ز وصل جاودانی بی حجابم

تمامت این زمان اینجا کتابم

چو رفت از پیش اینجاگه حجابم