بسی نماند ز اشعار عاشقانهٔ تو

که شاه‌بیت سخن‌ها شود فسانهٔ تو

به بزم عشق ترشح کند چو آب حیات

زلال ذوق ز اشعار عاشقانهٔ تو

به مجلسی که کسان ساز عشق بنوازند

[...]

نمیکشیم سر از آستان خانه تو

کجا رویم؟ سر ما و آستانه تو

ترا بهانه چه حاجت برای کشتن من؟

مکن، مکن، که مرا میکشد بهانه تو

ترحمی بکن، ای پادشاه کشور حسن

[...]

زخیل اهل وفائیم در زمانه تو

سگ توئیم ولی دور از آستانه تو

فزون ز عرش برین است قدر خانه تو

بر آسمان زده صد طعنه آستانه تو

زخیل اهل وفائیم در زمانه تو

سگ توئیم ولی دور از آستانه تو

سعید سلطنه ای آنکه تا ابد خجلم

ز فضل بی شمر و لطف بی کرانه تو

گمانم آنکه فرامش نکرده ای که رهی

برای حاجتی آمد درون خانه تو

حقوق خود ز وزیر خزانه کرد طلب

[...]