بترس از آن که دمی دامن سحر گیرم

چو شعله دم به دم از سوز سینه درگیرم

به کوی زخم فروشان روم به سنه چاک

هزار زخم در آغوش یک جگر گیرم

بیا شکفته و شیرین که گر مرا باشد

[...]

کسی نیم که زکس حرف سرد برگیرم

من آتشم چه عجب گر زباد در گیرم

چنان ز کوی طمع پا کشیده همت من

که عارم آید اگر پند از پدر گیرم

بغیر قطره ز میراب قسمتم نرسد

[...]

شبی که تنگ لبت را چو جان ببر گیرم

چو جان نه بلکه زجان نیز تنگ تر گیرم

ز فرق سر زنمت بوسه تا بحقه ناف

هزار بار و دگر باره اش ز سر گیرم

چه جام جان بلب آرم تهی کنم قالب

[...]