میخواره را امروز بین غرق شراب شکرین

موری ست اندر انگبین گویی گرفتار آمده

چنگ از نوای ارغنون از بس که جانی کرده خون

تن تن کنان جانی برون از زیر هر تار آمده

جامی لبا لب بایدت لب بر لب ساقی بده

زان بادهٔ باقی بکش وین باقی جان را بده

ای ساقی مه روی من بهر حیات نوی من

هم برقع از رخ برفکن هم از جبین بگشا گره

گویند در جنت بود از بهر زاهد میوه‌ها

[...]

ای می فروش آزادیم زین سبحهٔ صددانه ده

این سبحهٔ صددانه را بستان و یک پیمانه ده

از حرف غیری در گرو تا کی حدیث من شنو

از ره به آن افسون مرو گوشی به این افسانه ده

از آشنائی بی سبب کردی چو دوری روز و شب

[...]

بر بیضهٔ دل باش هان مانند مرغی دیده بان

کز بیضهٔ دل زایدت مستی ذوق و قهقهه

گفتم وصالت در جهان ممکن بود برعاشقی

گفت آری اما آن زمان کز هستی او بود نه

از بادهٔ ما جرعه‌ای، گر عارف و زاهد خورد

آن را فزاید معرفت، این را فزاید زندقه

صد آسمان کیوان نحس از برج اقبالم سیه

سر زد که زان حالم تبه