گر زینهارت آرزو زی رایت سردار چم

زن‌قحبه کشتن کیش کن، زن‌قحبه گشتن تا به کی؟

در بزمگاه مرد و می، گوران نهادستند پی

بر جای چنگ و نای و نی آوای زاغ است و زغن

من کند خیز او تند رو، من سست پای او سخت دو

او بیش گو من کم شنو، تا چیست خود انجام ما

هم شادمانم هم خجل، هم تازه رو هم تنگدل

کز عهده بیرون آمدن نتوانم این پیغام را