تا کی ز خطه خوف آیی به صف رجا

برگیر پا و برو زین دار ملک فنا

عمرت به باغ امل یکروزه گشت چو گل

تو چون مه دو شبه طفل جهان صفا

طفلی ز بار رضا یکره دو تا شو و بس

[...]

مهر است بر تو مرا گرچه ز روی جفا

چون کین صدر اجل، یاریگر اجلی

در بذل جود و عطا در کسب مدح و ثنا

قولی بود همه کس، او قولی و عملی

ای کعبه فضلا ای قبله امرا

هم قبله طمعی هم کعبه املی

عرض تو را نبود بس حاجتی به ثنا

خورشید راست هیم خود حلیه بی حللی

افضال و لطف تو را اجماع قدر تو را

یکسان به قول و عمل جبری و معتزلی

تا دولت ازلی ایمن بود زفنا

ایمن بمان زفنا در دولت ازلی

رفتم به راه صفت دیدم به کوی صفا

چشم و چراغ مرا جائی شگرف و چه جا

جائی که هست فزون از کل کون و مکان

جائی که هست برون از وهم ما و شما

صحن سراچهٔ او صحرای عشق شده

[...]

بای حکم زمان صرت متخذا

ریم الفلا بدلا من ریم اهلیکا