چه نیکو بدی گر ز توران زمین

نبودی به دلت اندرون ایچ کین

کز ایشان شه نامبردار کین

نخواهد ز بهر جهان آفرین

که او را فرستاد خاقان چین

به شاهی بر او خواندند آفرین

زمین همچو دریا شد از خون کین

ز گنگ و ز چین تا به ایران زمین

چو آگاهی آمد به ماچین و چین

ز ترکان وز شاه ایران زمین

چو گردد مرا راست ماچین و چین

بخواهیم باژی ز مکران زمین

کشیدیم لشکر به ماچین و چین

وز آن روی رانم به مکران زمین

به ارزانیان داد تا آفرین

بخوانند بر شاه ایران زمین

پی او ممان تا نهد بر زمین

به توران و مکران و دریای چین

فرستاد کس نزد خاقان چین

به فغفور و سالار مکران زمین

غمی گشت فغفور و خاقان چین

بزرگان هر کشوری همچنین

برفتند فغفور و خاقان چین

بر شاه با پوزش و آفرین

بپوشید رویش به دیبای چین

که مرگ بزرگان بود همچنین

نمودی همی این بدان آن بدین

به دادار بر خواندند آفرین

بیامد به پیش جهان آفرین

بمالید بر خاک رخ بر زمین

همه شهرها دید بر سان چین

زبانها به کردار مکران زمین

پیاده شد از اسب و رخ بر زمین

همی کرد بر کردگار آفرین

گر او سوی ایران شود پر ز کین

که باشد نگهبان ایران زمین

پیاده شد از اسب و روی زمین

ببوسید و بر شاه کرد آفرین

ورا کرد مهتر به مکران زمین

بسی خلعتش داد و کرد آفرین