سواران ایران همه شاه‌جوی

نهادند یک‌سر به ضحاک روی

پس آیین ضحاک وارونه خوی

چنان بد که چون می‌بدش آرزوی

کجا نامور دختری خوبروی

به پرده درون بود بی‌گفت‌گوی

چنین گفت با نامور ماهروی

که مگذار این را ره چاره جوی

سخن سربه‌سر موبدان را بگوی

پژوهش کن و راستی بازجوی

زمین کرده ضحاک پر گفت و گوی

به گرد جهان هم بدین جست و جوی

نشد سیر ضحاک از آن جست جوی

شد از گاو گیتی پر از گفت‌گوی

فرانک بدو گفت کای نامجوی

بگویم ترا هر چه گفتی بگوی

پدر بد ترا و مرا نیک شوی

نبد روز روشن مرا جز بدوی

همه سوی دوزخ نهادید روی

سپردید دلها به گفتار اوی

گرانمایه فرزند او پیش اوی

ز ایوان برون شد خروشان به کوی

چرا پیش تو کاوهٔ خام‌گوی

بسان همالان کند سرخ روی

هر آنکس کزان پیشه بد نام‌جوی

به سوی فریدون نهادند روی

به اروند رود اندر آورد روی

چنان چون بود مرد دیهیم جوی

به خشکی رسیدند سر کینه جوی

به بیت‌المقدس نهادند روی

برون آورید از شبستان اوی

بتان سیه‌موی و خورشید روی

بکشتش به زاری و من کینه جوی

نهادم سوی تخت ضحاک روی

کمر بسته‌ام لاجرم جنگجوی

از ایران به کین اندر آورده روی

بفرمود شاه دلاور بدوی

که رو آلت تخت شاهی بجوی

نشست از بر بارهٔ راه جوی

سوی شاه ضحاک بنهاد روی