شد از جادویی تنش یک لخت کوه

از ایران بروبر نظاره گروه

چنین گفت کاوردم ان لخت کوه

ز بیم تبر شد به چنگم ستوه

نهادند هرجای چون کوه کوه

برفتند لشکر همه هم گروه

سپاهی که دریا و صحرا و کوه

شد از نعل اسپان ایشان ستوه

گزین کرد شاه از میان گروه

یکی مرد بیدار دانش‌پژوه

از آوای گردان بتوفید کوه

زمین آمد از نعل اسپان ستوه

ز خون خاک دریا شد و دشت کوه

ز بس کشته افگنده از هر گروه

ز کشته زمین گشت مانند کوه

همان شاه هاماوران شد ستوه

یکی خانه کرد اندر البرز کوه

که دیو اندران رنج‌ها شد ستوه

بینداخت الکوس گرزی چو کوه

که از بیم او شد زواره ستوه

زدش بر زمین همچو یک لخت کوه

پر از بیم شد جان توران گروه

چو خورشید بر زد سر از تیره‌کوه

میان را ببستند ترکان گروه

مرا دید در جنگ دریا و کوه

که با نامداران توران گروه

نهادند بر دشت هیزم دو کوه

جهانی نظاره شده هم گروه

به یک روی دریا و یک روی کوه

برو بر ز نخچیر گشته گروه

چو فرسنگ صد گرد بر گرد کوه

ز بالای او چشم گردد ستوه

یک و نیم فرسنگ بالای کوه

که از رفتنش مرد گردد ستوه

نبیند ز بن دیده بر تیغ کوه

هم از بر شدن مرد گردد ستوه

چو نخچیر و می باشد و دشت و کوه

نشینند پیشت ز ایران گروه

مداریدش اندرمیان گروه

به نزد شبانان فرستش به کوه