درفشش ببردند با او بهم

همی رفت پرخاشجوی و دژم

ز نیرو عمود اندر آورد خم

دمان باد پایان و گردان دژم

ز بالای من نیست بالاش کم

برزم اندرون دل ندارد دژم

نشینیم هر دو پیاده به هم

به می تازه داریم روی دژم

همی رفت با او تهمتن به هم

بدان تا نباشد سپهبد دژم

به زیر پی تازی اسپان درم

به ایران نبودند یک تن دژم

ز دینار و از بدره‌های درم

ز دیبای و از گوهر بیش و کم

برفتند هر دو به یک جا به هم

روان شادمان و تهی دل ز غم

غمی گشت آن شب نزد هیچ دم

به شبگیر برخاست و آمد دژم

سپهبد ز گفتار او شد دژم

همی زار بگریست با او بهم

یکی را نمانم سر و تن به هم

اگر زین سخن بر لب آرند دم

نشستند بیدار هر دو به هم

سگالش گرفتند بر بیش و کم

سپهدار بنشست و رستم به هم

سخن راند هرگونه از بیش و کم

پر از غم نشستند هر دو به هم

روانشان ز گفتار او شد دژم

همی گفت و رخساره کرده دژم

ز کار سیاووش دل پر ز غم

برفتند هر دو به شادی به هم

سخن یاد کردند بر بیش و کم

ز دینار وز بدرهای درم

ز یاقوت و پیروزه و بیش و کم

سپهبد چه شادان چه بودی دژم

بجز با سیاوش نبودی به هم

سیاوش یکی روز و پیران بهم

نشستند و گفتند هر بیش و کم

به دیبا و دینار و در و درم

به بوی و به رنگ و به هر بیش و کم