سخن گستر طوس پیغمبری

بد، و نامه اش، ایزدی دفتری

که تا زین نهم برسمند گستری

سبک پویه رخش ستایشگری

ازآن پس به هرشهری وکشوری

امیری فرستاد با لشگری

برازنده ی فر پیغمبری

خداوند سر پنجه ی حیدر ی

تویی باور دین پیغمبری

تویی وارث مسند حیدری

مبادا کزین عهد من بگذری

سزد آنچه گفتم به جای آوری

بد اختر نپذیرفت خواهشگری

بیفزود بر خشم وکین گستری

تو کز کشور جسم درنگذری

از آن عالم جان کجا پی بری

بتابید ازو شوی از دین بری

ز بانو نپذیرفت پوزشگری

ز فرمان ورایش اگر بگذری

نبینی به دیگر جهان برتری

تو چون زاده ی ساقی کوثری

به ما تشنگان توش و تاب آوری

به خدمت مرا پشت شد چنبری

رخ لاله گون گشت نیلوفری

زشامی سواران در آن داوری

یکی مرد بد نام او تبحری

برآورد یک نعره ی حیدری

برآهیخت شمشیر نام آوری

بدان شیر نیزار جنگ آوری

بزد نیزه عثمان بن تبحری

پذیرد مگر ازتو خواهشگری

نبیند به گفتار تو سرسری

رگ هاشمی غیرت حیدری

همان گوهر و فر نام آوری

چنانی که گفتی وزآن برتری

گواهم ترا اندرین داوری

خدایش به هنگامه ی داوری

ببخشید منشور خواهشگری

نه تو زاده ی پاک پیغمبری

دریغ آمدم از چنین داوری