اگر چیره گشتی بهر کشوری

بهر نامداری و هر افسری

پس و پشت هر پرچمی افسری

بسر خود و بر خود رنگین پری

بیاراست خود را چو حورو پری

که بودی بسان گل آذری

نوشتند نامه بهر کشوری

بهر نامداری و هر مهتری

بگفتا نخواهم من از کشوری

نه از شهریاری نه از دیگری

اگر شه بخواهد مرا همسری

نخواهم بجز او زن دیگری

فرستاد در هر سوئی لشگری

بهرجا فرستاده شد رهبری

چو شد صبح و آن خسرو خاوری

زمین را ببر کرد رخت زری

به بینیم باشد که را برتری

ز تن پروری و ز روان‌پروری

همانا شود، ز آن من کشوری

در آید به فرمان من لشکری

نه روباهی اما به موذی‌گری

ز روبه صد اندازه، موذی‌تری

چو در مخزنت جا دهد گوهری

چو بنشاندت اندر انگشتری