هیونان ز گنج درم ده هزار

بسی بار کردند با شهریار

نواها که از شهرها یادگار

گروگان ستد ترک چینی هزار

سپرد آن زمان گیو را شهریار

گزین کرد ز ایرانیان ده هزار

پرستار با طوق و با گوشوار

همان یاره و تاج گوهر نگار

بزد گردن نوذر تاجدار

ز شاهان وز راستان یادگار

ز گفتار او شاد شد شهریار

می‌ آورد و رامشگر و میگسار

ز دینار چینی ز بهر نثار

بیاورد فغفور چین صد هزار

چراگاه اسبان و جای شکار

بیاراست باغ از گل و میوه‌دار

سپرد آن زمین گیو را شهریار

بدو گفت بر خوردی از روزگار

از آن آگهی شاد شد شهریار

شد آن رنجها بر دلش نیز خوار

همی بود در گنگ دژ شهریار

یکی سال با رامش و میگسار

بزرگان ابا هدیه و با نثار

پذیره شدندی بر شهریار

برفتند با هدیه و با نثار

به نزدیک پیروزگر شهریار

سر شاه ایران بریدند خوار

بیامد بدان جایگه شهریار

همی گفت کیخسرو ای شهریار

مرا ماندی در جهان یادگار

وفا چون درختی بود میوه‌دار

همی هر زمانی نو آید به بار

نیاسود یک تن ز خورد و شکار

همان یک سواره همان شهریار

ز گاوان گردونکشان چل هزار

همی راند پیش اندرون شهریار

بدین گونه تا تخت گوهرنگار

بشد پایه ها ناپدید از نثار

نشستند در گلشن زرنگار

بزرگان پرمایه با شهریار