ترا از دو گیتی برآورده اند

به چندین میانجی بپرورده اند

نخستین فطرت پسین شمار

تویی، خویشتن را به بازی مدار

سرِ مایهٔ مرد مردانگی است

دلیری و رادی و فرزانگی است

«گریزِ بهنگام، پیروزی است»

خنک پهلوانی کش این روزی است

جوانان دانا و دانش پذیر

سزد گر نشینند بالای پیر

از امروز کاری به فردا ممان

چه دانی که فردا چه گردد زمان

تهمتن چو بگشاد شلوار بند

به زانو در آمد یل ارجمند

عمودی برآورد هومان چو دود

بدان سان که پیرانش فرموده بود

چنان در زه...رستم سپوخت

[...]

بهل تا به دندان گزد پشت دست

تنوری چنین گرم و نانی نبست

چو تیره شود مرد را روزگار

همه آن کند کش نیاید بکار

دروغی که حالی دلت خوش کند

به از راستی کت مشوش کند