سه وصف آن ستودست در خربزه

که در آدمی باشد آن علتی

گرانی و دیگر درشتی پوست

سیم زردی چهره بیعلتی

چو دنیا کند با تو بخشش تو نیز

ببخشش که گردان بود روزگار

نه از جود یابد چو آمد کمی

نه بخلش بود چون رود کوشدار

مرا گریه چشم کافی چو نیست

در اندوه لعل مرصع به یشم

بگرمابه از بهر آن میروم

که تا گریدم جمله اعضا چو چشم