گاهی افزون و گاه کم گردد

گه بخندد گهی دژم گردد

مرد چون قلب نام خویش اندوخت

اندر این دور محتشم گردد

چون از این رمز گشت خالی مرد

فتح نامش ز غصه ضم گردد

روغنش در چراغ کم گردد

پشتش از بار خرزه خم گردد

گر نعم فی المثل نقم گردد

نیست عشق تو آن که کم گردد

که چون خسرو به دهر کم گردد

خسرو عالم عدم گردد

ای که از تهمت مؤثر تو

عدل با علم منقسم گردد

بشنو این قطعه کز لطافت آن

تهمت و طعنه منهزم گردد

دل عرفی نگر که در شهوت

[...]

تا عذاب درونش کم گردد

پیش خم شراب خم گردد