سعدی » مواعظ » قطعات » شمارهٔ ۹
احدا سامع المناجات
صمدا کافی المهمات
هیچ پوشیده از تو پنهان نیست
عالم السر و الخفیات
زیر و بالا نمیتوانم گفت
[...]
سعدی » مواعظ » قطعات » شمارهٔ ۱۰
به سکندر نه ملک ماند و نه مال
به فریدون نه تاج ماند و نه تخت
بیش از آن کن حساب خود که تو را
دیگری در حساب گیرد سخت
سعدی » مواعظ » قطعات » شمارهٔ ۱۵
یکی از بخت کامران بینی
دیگری تنگ عیش و کوتهدست
آن در آن چاه خویشتن نفتاد
وین برین تخت خویشتن ننشست
تاج دولت خدای میبخشد
[...]
سعدی » مواعظ » قطعات » شمارهٔ ۱۷
عیب آنان مکن که پیش ملوک
پشت خم میکنند و بالا راست
هر که را بر سماط بنشستی
واجب آمد به خدمتش برخاست
چون مکافات فضل نتوان کرد
[...]
سعدی » مواعظ » قطعات » شمارهٔ ۲۱
مرکب از بهر راحتی باشد
بنده از اسب خویش در رنجست
گوشت قطعا بر استخوانش نیست
راست خواهی چو اسب شطرنجست
سعدی » مواعظ » قطعات » شمارهٔ ۲۲
پدرم بندهٔ قدیم تو بود
عمر در بندگی به سر بردست
بندهزاده که در وجود آمد
هم به روی تو دیده بر کردست
خدمت دیگری نخواهد کرد
[...]
سعدی » مواعظ » قطعات » شمارهٔ ۲۵
دست بر پشت مار مالیدن
به تلطف نه کار هشیارست
کان بداخلاق بیمروت را
سنگ بر سر زدن سزاوار است
سعدی » مواعظ » قطعات » شمارهٔ ۲۶
گر سفیهی زبان دراز کند
که فلانی به فسق ممتازست
فسق ما بیبیان یقین نشود
و او به اقرار خویش غمازست
سعدی » مواعظ » قطعات » شمارهٔ ۲۹
ره نمودن به خیر ناکس را
پیش اعمی چراغ داشتنست
نیکویی با بدان و بیادبان
تخم در شورهبوم کاشتنست
سعدی » مواعظ » قطعات » شمارهٔ ۳۲
ماه را دید مرغ شب پره گفت
شاهدت روی و دلپذیرت خوست
وینکه خلق آفتاب خوانندش
راست خواهی به چشم من نه نکوست
گفت خاموش کن که من نکنم
[...]
سعدی » مواعظ » قطعات » شمارهٔ ۴۲
به تماشای میوه راضی شو
ای که دستت نمیرسد بر شاخ
گر مرا نیز دسترس بودی
بارگه کردمی و صفه و کاخ
و آدمی را که دست تنگ بود
[...]
سعدی » مواعظ » قطعات » شمارهٔ ۴۹
پسر نورسیده شاید بود
که نود ساله چون پدر گردد
پیر فانی طمع مدار که باز
چارده ساله چون پسر گردد
سبزه گر احتمال آن دارد
[...]
سعدی » مواعظ » قطعات » شمارهٔ ۵۴
مرد دیگر جوان نخواهد بود
پیریش هم بقا نخواهد کرد
چون درخت خزان که زرد شود
کاشکی همچنان بماندی زرد
سعدی » مواعظ » قطعات » شمارهٔ ۵۵
ملک ایمن درخت بارورست
زو قناعت به میوه باید کرد
چون ز بیخش برآورد نادان
میوه یک بار بیش نتوان خورد
سعدی » مواعظ » قطعات » شمارهٔ ۵۷
آدمی فضل بر دگر حیوان
به جوانمردی و ادب دارد
گر تو گویی به صورت آدمیم
هوشمند این سخن عجب دارد
پس تو همتای نقش دیواری
[...]
سعدی » مواعظ » قطعات » شمارهٔ ۶۱
شد غلامی به جوی، کـآب آرَد
آبِ جوی آمد و، غلام بِبُرد
دام، هر بار، «ماهی» آوردی
«ماهی»، این بار رفت و، دام بِبُرد
سعدی » مواعظ » قطعات » شمارهٔ ۶۳
مر تو را چون دو کار پیش آید
که ندانی کدام باید کرد
هر چه در وی مظنهٔ خطرست
آنت بر خود حرام باید کرد
وانکه بیخوف و بیخطر باشد
[...]
سعدی » مواعظ » قطعات » شمارهٔ ۶۹
گر جهان فتنه گیرد از چپ و راست
و آتش و صعقه پیش و پس باشد
تو پریشان نکردهای کس را
چه پریشانیت ز کس باشد؟
خونیان را بود ز شحنه هراس
[...]
سعدی » مواعظ » قطعات » شمارهٔ ۷۰
کاملانند در لباس حقیر
همچو لؤلؤ که در صدف باشد
ای که در بند آب حیوانی
کوزه بگذار تا خزف باشد
سعدی » مواعظ » قطعات » شمارهٔ ۷۳
خر به سعی آدمی نخواهد شد
گرچه در پای منبری باشد
و آدمی را که تربیت نکنند
تا به صد سالگی خری باشد