گر به پیغاله از کدو فکنی

هست پنداری آتش اندر آب

ای دریغا کزین منور جای

زیر خاک مغاک باید شد

پاک ناکرده تن ز گرد گناه

پیش یزدان پاک باید شد

با چنین خاطری چو آتش و آب

[...]

دل و دامن تنور کرد و غدیر

سرو و لاله کناغ کرد و زریر

تو چگونه رهی که دست اجل

بر سر تو همی زند سر پاس

تاسه گردم ترا چو حق شنوی

من نگویم رواست شوتوبتاس

خود فزاید همیشه مهر فروغ

خود نماید همیشه گوهر اخش

تو نبینی که اسب توسن را

بگه نعل بر نهند لبیش

خود فزاید همیشه گوهر اخش

خود فزاید همیشه مهر فروغ