کلما سل من عزائمه

صارما ارعشت ید القدر

زان سوی چرخ، گرت نیست خبر

عزم راگو برو خبر باز آر

ملک بر پادشه قرار گرفت

روزگار آخر اعتبار گرفت

بیخ اقبال باز نشو نمود

شاخ انصاف باز بار گرفت

مدتی ملک در تزلزل بود

[...]

خسروا ملک بر تو خرم باد

کل گیتی ترا مسلم باد

از تو آباد ظلم، ویران گشت

به تو بنیاد عدل، محکم باد

خطبه تعظیم یافت از نامت

[...]

دست در روزگار می نشود

پای عمر استوار می نشود

شاهدی خوب صورت است امل

در دل و دیده خوار می نشود

شاد می زی که در عروس مرگ

[...]

عدل کن زانکه در ولایت دل

در پیغمبری زند عادل

از رعیت شهی که مایه ربود

بن دیوار کند و بام اندود

بچه بط اگر چه دینه بود

آب دریاش تا به سینه بود

هرچه در آینه جوان بیند

پیر در خشت پخته آن بیند

دیو از فعل زن رمیده شود

چون بر آمیزد او یکی تلبیس

در فریب و فسون و مکر و حیل

بندگی‌ها نمایدش ابلیس

زن چو میغ است و مرد چون ماه‌ست

ماه را تیرگی ز میغ بود

بدترین مرد اندرین عالم

به بهین زنان دریغ بود

خوانده عدل تو در همه آفاق

تخته های مکارم الاخلاق

کارها را به وقت باید جست

کار بی وقت، سست باشد سست

گفت خوبان چو پرده برگیرند

عاشقان پیششان چنین میرند

روزگار عصیر انگورست

خم ازو مست و خیک، مخمورست

خیز تا سوی باغ بشتابیم

کز می و میوه اندرو سورست

هر که‌را عشق اختیار کند

بی‌قراری بر او قرار کند

نه عجب گر ز شعبدهٔ هَوَست

چشمم از آرزو چهار کند

انتظارم مده که آتش و آب

[...]

روزگاری‌ست این که دیناری

ارزد آن کس که یک درم دارد

زر ندارد بنفشه چون نرگس

قامتش زان همیشه خم دارد

صبر با عشق بس نمی‌آید

یار فریاد‌رس نمی‌آید

دل به کاری که پیش می‌نشود

یک قدم باز پس نمی‌آید

بعد از این دست ما و دامن دوست

پس از این گوش ما و حلقه یار

در جهان چیست کز جهان بترست

جز غم من که هر زمان بترست

دست بازی اخترانم کشت

پای بازی آسمان بترست

زان ستمها که دهر با من کرد

[...]

بر زنان دل منه از آنکه زنان

مرد را کوزه فقع سازند

تا بود پر زنند بوسه بر او

چون تهی شد ز دست بندازند