هر چه زین چرخ گره بر گره است

نعمت عافیت از جمله به است

گرچه خود را به یقین جلوه ده است

بر جبینش ز گمان صد گره است

بر کمانش که ز هر گوشه زه است

زو به صید ظفرت توشه ده است

از سیه چشم توروزم سیه است

آفت جان ودل از یک نگه است

گردچشمت ز پی غارت دل

مژه صف بسته چو شاه و سپه است

نه چو بالای توسرو است به باغ

[...]