غم عشقت زده ره خواب مرا

کرده پر کاسه خوناب مرا

کرده ای لبریز می جام مرا

دیده ای فال سرانجام مرا

می رود از خاطرت بی اختیار

گر نویسی بر زبان نام مرا

مست می آمد و آیینه به دست

مژه دارد گل خورشید پرست

شوخی مشرب خود را نازم

هر گه از دام تمنای تو جست؟

مرد در عالم معنی هم مرد

[...]

ظلمت شب پردگی راز کیست

نور سحر آینه پرداز کیست

ناله جانسوز بر آرد سپند

سوختم این شعله آواز کیست

دوستی پیش رخت ارزان باد

خانه خاطرت آبادان باد

وطنم بی تو سفر می گردد

طاقتم زیر و زبر می گردد

بعد عمری که به برآمده ای

تیر مژگان تو بر می گردد

چقدر نام خدا خوش چشمی

[...]

مگریز ای گل رعنا مگریز

نشدم سیر تماشا مگریز

سرو از سایه گریزان نشود

گر پری نیستی از ما مگریز

باده در میکده گشت آیینه

خم سکندر شد و خشت آیینه

باده نوشید گلستان ساغر

روی خود دید بهشت آیینه

بیدلی کم سخنی کم نگهی

[...]

نازکی سیر بناگوشی کسی

تازگی سیر برو دوش کسی

خرمن نازک تنی بالیده تر

گل نمی گنجد در آغوش کسی

کشتی شمشاد و سرو افتادگی

[...]