در حجاب شفق افتاده مه انور من

آه از اختر من

چرخ، یاقوت روان ریخته در ساغر من

از دو چشم تر من

چرخ نیلوفری از گلشن فرخ فر من

برد بار و بر من

شده دست ستم حرمله غارتگر من

ریخت بال و پر من

تا ابد داغ غمت بر دل غم پرور من

دل پر اخگر من

وای بر این دل بیمار و تن لاغر من

زانچه آمد سر من

ای دریغا چه شد آن جلوۀ خوش منظر من

نیر اکبر من

خضر حاشا که بدین چشمه شود رهبر من

ای لبت کوثر من

خاک بر فرق من و شیر من و شکر من

ای سر و سرور من

ورنه این سان که تو باز آمده ای از در من

نشود باور من

زیب دوش و بر من رفت وز روز مور من

صدف گوهر من

دلبرا! ای که ترا طبع سخن‌پرور من!

مهربان کرد که دستی بکشی بر سر من

سکه ای را که (پری) لطف نمودی برسید

ای پری روی و پری خوی و پری پیکر من

تو خودت نیز پری هستی و بهتر، زیرا

[...]